Roel Tolner
COLUMN
Roel Tolner

 

Trainers samenwerking ja of nee?!

 

Geachte squas-hertjes,

Regelmatig hoor ik of lees ik dat er meerdere trainers op de al dan niet top spelers dan wel talenten gezet moeten worden. Er zullen beslist vele goede redenen denkbaar zijn om dit ook daadwerkelijk te doen. Wat is dan je punt Roel, hoor ik jullie denken, nou beste mensen mijn mening in deze heeft niet meteen die voorkeur.

Om een voorbeeld dicht bij huis te nemen mr. Buit zullen we hem maar noemen kwam als jonge speler in aanraking met mijn persoon en trainingsvormen die best wel een aantal jaren hebben geduurd. Hij speelde geregeld toernooien waar ik toentertijd bij kon zijn en hem ook coachte. Die samenwerking klopte aardig en tot aan verscheidene competitie wedstrijden in Duitsland aan toe. Daar speelde hij tegen wereldspelers en daarbij kon ik met hem mee denken en handelen voor vaak een goed resultaat. Deze invloed van EEN trainer en coach bracht hem uiteindelijk op een voor Nederlanse begrippen hoog niveau. Er kwam een nieuwe wereldberoemde bonds-coach die zijn visie op hem losliet en hem vooral fitter maakte. Eigenlijk stopte hier mijn voelbare directe invloed, maar later voor ieder kampioenschap trainden we nog wat voor het oude gevoel en coachte ik hem.

Los van het feit dat hij een aantal eigenschappen in zich had die hem stuurden om de top te willen zijn was onze samenwerking er één van rust, plezier en enthousiasme en schijnbaar genoeg kwaliteit voor het uiteindelijke resultaat.

Mijn trainingen staan nu nog steeds in het teken van het overbrengen van genoeg kennis en vaardigheden om een speler dat te bieden wat ik denk dat bij hem of haar past of niet .

EEN van mijn stokpaardjes is het “lezen” van de bal!!!!! Gekoppeld aan “tactische handigheden” en ook onder andere, op je “verkeerde” been durven staan om bepaalde ballen te spelen waardoor het je “goede” been wordt..........!? Veel creatieve oefeningen zorgen ervoor dat het vaak lukt. Gezien mijn leeftijd en het enorme onderlinge verschil in leeftijd van “mijn” squashpupillen en hun blijheid mag ik me een gelukkig mens voelen!

Tja en hier begint mijn trainersvisie te botsen want blijkbaar is het goede been nog steeds heilig en de techniek zaligmakend dus gaat de klok naar mijn mening 30 jaar terug. Tuurlijk is het goede been wenselijk en tuurlijk is een goede techniek nodig maar... afhankelijk van waar je staat of hoe je staat!!!! Het spelletje is zo veranderd en er zijn meerder wegen die naar je weet wel leiden en die weg van mij is er naar het blijkt ook EEN. Dus maak een goede mix en dan moet het lukken!!

Ik kom uit de sieraden hoek en heb vaak getekend en juwelen gemaakt en denk vaak in perspectief en in lijnen composities. Nu dit denken helpt mij vaak bij het vinden van oplossingen op de baan d.m.v. de genoemde oefeningen die o.a. lichaamshouding en positie moeten opleveren die het goed staan mogelijk maken. GOED STAAN BETEKENT GOED SLAAN. Daardoor kun je de bal beter krijgen waar jij vindt dat de bal naar toe moet of kan. Dit houdt in: het goed LEZEN van de bal!!!!! Iemand uit een andere discipline kijkt vaak heel anders tegen bepaalde bestaande zaken aan en dat hoeft niet altijd verkeerd te zijn!

Mijn betoog is dus eigenlijk dat je wel met verschillende trainers kunt werken, maar dan wel in verschillende disciplines! Mentale en conditionele trainers bijvoorbeeld zijn zeker gewenst. We praten natuurlijk dan wel over spelers en coaches van een bepaald niveau.

Maar kom je aan de visie van de eigen trainer van een talent of speler dan lopen speler en de trainer averij op. Die andere denkbeelden voelen vaak als kritiek, verwarren de speler en ondermijnen de onderlinge band met eigen trainer. Soms is het zo dat die andere trainer zijn visie opdringt als de juiste! (of het een goede of verkeerde is, doet niet ter zake! Dat natuurlijk weer gezien door de ogen van de ander!!!).

Diplomatie is hier gevraagd om dit echte samenwerken zichtbaar en uitvoerbaar te maken.

Graag wil ik Kim complimenteren voor zijn column in Squash-life, omdat ik veel als trainer herken in zijn artikelen!

Of het nu is gekomen door SQUASH-WEB (natuurlijk!?) d.m.v. mijn laatste column over squash-jeugd en toekomst, opeens duiken er jeugd toernooien op de squash agenda's. Goed initiatief mensen!!!!!! Ook groot artikel over Jason Morris en zijn jeugd visie. Kleine ervaring’s waarschuwing voor hem, ik hoop dat je het allemaal leuk blijft vinden. Want zoveel squash in de week da’s niet eenvoudig om je motivatie vast te houden! Succes Jason!

Roel Tolner