Roel Tolner
COLUMN
Roel Tolner

 

Dutch Junior Open of Egyptisch Junior open?

 

Tja wat moet je met zo'n kop?
Ik bedoel niet het bovenste gedeelte van je romp natuurlijk maar het onderwerp van deze column. Voor het eerst in mijn historie als trainer kon het Dutch Junior Open toernooi niet aan mij voorbij gaan. Mede omdat er een paar pupillen van me meededen en er geen trainingen gewenst waren kon ik dit spektakel eens van dicht bij mee te maken. Er worden een paar jeugdtoernooien kort na elkaar gespeeld in Europa. Schijnbaar zijn deze zo belangrijk voor de absolute wereld junioren top om naar Europa te vertrekken. Van over de hele aardbol komen ze, soms een paar per land maar soms ook massaal, zoals uit Egypte, waar zoveel spelers vandaan komen dat het deelnemersaantal bijna gelijk is aan ons land en de door ons omringende landen plus Frankrijk! Groot Brittannië is ook een groot leverancier, maar landen zoals Hong Kong en Maleisië hebben ook een fikse vertegenwoordiging. Alsof Nederland naast de deur ligt. De Amerikaanse groep was dermate groot dat ik sinds D-Day niet zoveel jonge Amerikaanse voeten ons land heb zien betreden. Voor die jongeren die niet weten wat D-Day betekend moet je maar even "Goochelen" want daar zijn sommige jongeren beter in dan een sport bedrijven, heb ik het idee.

Die Piramide spelertjes komen niet hier naar toe om excursies te doen, maar wel om ze te geven. Ze komen onder andere onze jongeren alle hoeken en gaten van de banen laten zien en de kosten daarvoor zijn het inschrijfgeld voor dit toernooi. Het grote probleem van Egypte is het inhuren van een extra vliegtuig om alle op ons continent gewonnen prijzen mee te nemen naar het land aan het Suez kanaal.
Ten tijde van het schrijven van de column vind er in Egypte een groot prof toernooi plaats waar ook onze Laurens Janszoon mee deed en wat denk je... ja hoor, ook onze hoop in bange dagen ging er af tegen een Egyptenaar. Ook hij moest jammer genoeg stof bijten in de woestijn. Daar werd de finale ook een onderonsje!
In Zurich vond de Jeugd WK plaats en het verhaal wordt vervelend, de nieuwe kampioen komt uit het land van de Nijl. Bij de team WK staan Egypte en Pakistan in de finale!
Ook Pakistan is duidelijk terug aan het komen in de wereld top. Tijdens een toevallig bezoek aan Rome en de Paus van een Pakistaanse delegatie stelde iemand van hun de vraag of de Paus meer voor hun squash kon betekenen. Wat blijkt nu, het gaat beter met het squash daar en nu hebben ze de Paus in hun hart gesloten en noemen hem nu Vati Khan!?... Of het allemaal waar is weet ik niet zeker, want volgens mij hebben ze daar een ietwat ander geloof.     

Wat doen ze daar in het Midden Oosten anders dan wij hier in het Westen. Voor hun geen vraag en voor ons ook niet, want wij weten het wel, maar het op die manier organiseren kost tijd. Nu is het nog zo dat ze in bijna iedere leeftijdscategorie meerdere spelers hebben van dat niveau. Wij hebben er in Europa misschien één of twee, daar zijn er vijf à tien die vaak ook nog beter zijn. Bij de categorie onder 13 heb ik een Israëlische speler gezien die indruk maakte en op één wedstrijd na (was ook gelijk de finale) won hij zijn solostrijd tegen die genoemde grootmacht.
Uit Zwitserland, het land dat bekend staat om zijn grote zeehavens, komt Nicolas Mueller. Deze Mueller speelt mee in de categorie onder 19 en staat dicht bij de absolute top, maar komt net dat beetje tekort om ze te verslaan, net als zijn ‘eeuwige’ concurrent uit Frankrijk Greg Marche en die brengt me bij het volgende onderwerp…

Tijdens het toernooi had de familie Tolner bezoek van een Frans gezin die we vorig jaar tijdens ons squash uitstapje naar Frankrijk hebben leren kennen (zie column vakantie en squash). Hun zoon deed mee onder 13 en was redelijk kansloos, maar hij is pas 10.
Inmiddels zit onze vakantie er weer op en we zijn net als vorig jaar terug uit Spanje, weer op bezoek geweest in het stadje van deze familie. Ook nu stond squash en een eten met de grote vriendenschaar van hun op het programma. Nu het was echt een top dag met voor hun leuke nieuwe oefeningen op de baan en ‘s avonds een BBQ met salades en wijn. Alleen de volgorde is me niet helemaal duidelijk meer. Het werd een gezellig samenzijn met de genode vrienden, die ook moeite deden te converseren in alle talen, dus Frans en genoeg Engels om de conversaties te kunnen volgen. Om half elf ‘s avonds besloot de aanwezige jeugd (die zich stiekem in zwemkleding had gestoken) spontaan tegelijk in het zwembadje naast het terras te duiken. Dat was schrikken en menig druppeltje kwam op de gasten terecht maar de lol was groot en wij hebben vrienden voor het ‘leven’.

Roel Tolner