'LJ' Anjema is het perfecte rolmodel
Anjema werd vorige maand in Amsterdam voor de vierde keer nationaal kampioen, overigens nog steeds acht titels verwijderd van het familierecord van vader Robert Jan. Laurens Jan Anjema versloeg Piedro Schweertman met 3-1.
Op de kleine maar volle tribunes van het Frans Otten Stadion keken kinderen met open mond naar hun held, LJ. Die rol vervulde de Hagenaar met verve. De 26-jarige Anjema groette iedereen beleefd, ging lachend op de foto met zijn supporters, dankte zijn fans voor hun komst en stond geduldig en welbespraakt - en nog nazwetend - journalisten te woord.
Ook op de baan is hij de ideale squasher. Onverstoorbaar, verontschuldigt zich als hij in de weg loopt - een unicum in de squashsport - en wisselt af en toe tot groot vermaak van het publiek even een opstandig maar beleefd woordje met de scheidsrechter. Komt nog bij dat de linkshandige Anjema voor de vrouwen een plaatje is om te zien.
Maar de nummer zestien van de wereld laat zich ook daardoor niet afleiden. Hij is onverstoorbaar en ergert zich, in tegenstelling tot een hoop toeschouwers, tijdens de wedstrijd niet aan de rondrennende en jengelende kinderen. Na het toernooi in New York is hij alles gewend. Anjema speelde daar een aantal weken geleden in een glazen bak midden in Grand Central Station. Tussen alle forensen in had klagen ook geen zin. "Please play on. We're in a train station", had de scheidsrechter hem daar laconiek meegedeeld. In datzelfde New York was de Nederlander overigens nog dicht bij een stunt. LJ pakte daar bijna de wereldkampioen Ramy Ashour, maar verloor uiteindelijk in vijf games.
"LJ heeft alles in zich van een toptienspeler", zegt zijn manager Tommy Berden, die zijn pupil ook als uithangbord naar sponsors en scholen gebruikt. "Hij mist mentaal nog net dat extra beetje om te winnen. Iets wat de toppers wel hebben, maar dat is ervaring, dat komt nog wel."
LJ zelf is wars van sterallures en wil ook absoluut geen rolmodel genoemd worden. Daarvoor vindt hij zichzelf te braaf. "Toen ik jong was, waren mijn helden een aantal losbandige Australische squashers die zich elke week klem zopen. Ik ben gewoon mezelf. Ik ga me ook niet anders gedragen", zei Anjema, die het normaal vindt dat je publiek en journalisten voor hun komst bedankt. "Maar ik probeer wel met mijn resultaten squash in Nederland op de kaart te zetten."