Controle kenmerkt Lucas Buit tijdens de British Open. In de finale speelt hij de bal rustig rond en wacht tot zijn tegenstander de fout maak. Buit neemt en geeft ruimte en hij beweegt over de baan op een manier die zijn leeftijd niet onthult. Hij neemt de tijd voor z’n slagen en baant zich een weg naar iedere bal, ook als hij daarbij wordt gehinderd door zijn 44 jarige tegenstander. Dit is de Zweedse Frederick Johnson, die deze imposante titel al twee keer op zijn naam schreef.
Tegenstander Frederick Johnson; “whatever I did, he did better….”
Door Marina Kooistra
Controle kenmerkt Lucas Buit tijdens de British Open. In de finale speelt hij de bal rustig rond en wacht tot zijn tegenstander de fout maak. Buit neemt en geeft ruimte en hij beweegt over de baan op een manier die zijn leeftijd niet onthult. Hij neemt de tijd voor z’n slagen en baant zich een weg naar iedere bal, ook als hij daarbij wordt gehinderd door zijn 44 jarige tegenstander. Dit is de Zweedse Frederick Johnson, die deze imposante titel al twee keer op zijn naam schreef. Lucas’ wedstrijdroutine werkt duidelijk in zijn voordeel; hij is fit, snel, scherp, gewend om op een glazen baan te spelen en hij houdt zich onverstoorbaar aan zijn wedstrijdplan; zijn tegenstander uitspelen. Rust is het antwoord op iedere poging van de Zweed om de routine van de fitte squash veteraan uit de lage landen te doorbreken. In de loop van de wedstrijd neemt hij meer risico; slaat winnende ballen en maakt meer fouten. Het mag niet baten. Het resultaat blijft uitvallen in het voordeel van Buit. Lange rally’s zitten in het DNA van de negenvoudig Nederlands kampioen, en hij afwisselt ze af met zijn bekende en verrassende reverse angel en hier en daar een cork-screw. Lucas baant zich in 40 minuten ongehinderd een weg naar zijn eerste masters titel: 9-3 9-0 9-3.
