 |
COLUMN
Roel Tolner
|
|
Volendams "Rode Plein" de Dijk dus! |
|
|
Kun je dat voorstellen kilometers lange rijen met tanks, soldaten, vliegtuigen en alles wat daarbij hoort op 1 mei op De Dijk in Volendam! Drie jaar geleden leerden we in juli op onze vaste vakantieplaats in Spanje buren kennen die onze taal niet spraken. Het was zeker... het waren geen Nederlanders maar wat dan wel? We hoorden volgens ons iets van een Slavische taal. Tijdens de strandbezoeken zagen we ze. We groeten elkaar op afstand en hun jonge dochtertje zocht speelcontact met onze meiden. Ogenschijnlijk had ze niet veel strand-speelgoed bij zich. We boden haar aan om gebruik te maken van onze meegebrachte zand-water-vertier-attributen. Maar ja, het kind voelde wat we bedoelden maar durfde niet meteen alles uit te proberen en aarzelde. Dit moet dan maar even door de oders worden opgelost dacht ik, stapte naar haar ouders en bood aan het speelgoed mee te gebruiken. Engels bleek ons allen redelijk op weg te helpen in onze eerste contact. Ze kwamen uit Rusland, uit Moskou wel te verstaan!? Om kort te blijven, er werd heel wat afgespeeld, gedronken en gegeten met elkaar tijdens het samenzijn. Zoals aan alle leuke en ook minder leuke dingen komt een eind! Bij het vertrek vroegen ze ons of wij Moskou eens wilden zien en werden we hierbij uitgenodigd. Zonder ook maar 1 keer met haar ogen geknipperd te hebben zei mijn vrouw Yvonne: DAT DOEN WE!!! Dus zoals in alle goede relaties tussen man en vrouw wordt er gedaan wat zij wil. Twee jaar geleden, begin mei, zijn we er naar toe geweest en het was onvergetelijk. We mochten verblijven in het huis van haar moeder. Dit bleek zo'n "woonkazerne" uit de jaren 60 te zijn. Opvallend was overal camera's en afgesloten deuren. Op iedere verdieping ijzeren hekken en sloten. Voor alle huizen dubbele deuren. Door de enorme hoge criminaliteit heeft men dubbele deuren voor de woningen. De 1e deur is van staal, bekleed met een dik gecapitonneerd leer om geluid te dempen, neem ik aan, en voor een mooier gezicht. De tweede deur is een normale. Dus denk daar niet ik kom even met de deur in huis vallen. Moskou wat een stad van uitersten, dure nieuwe westerse auto's (lees vooral Duitse) en hele oude Lada's en ook Volga's. We hebben in totaal vijf keer letterlijk en figuurlijk "buiten" de deuren gegeten o.a. Uzbeekies (op de grond in kussens en op kleden zittend) tot Litouws en tot Japans thuisbezorgd. Al met al een geweldige reis en een geweldige gastvrije familie. Met elkaar het Kremlin bezocht plus het aangrenzende Rode plein en dat rond 1 mei met alle veiligheidsvoorzieningen, de klok 40 jaar terug. Met rijen dik militair vertoon.. Nu zijn onze Russische vrienden hier geweest en op Koninginnedag aangekomen in ons nette brave Hollanski. Ja, ja… ze hadden per telefoon uit Rusland al te horen gekregen wat er in Apeldoorn gebeurd was en of ze in veiligheid waren, Hollanski is natuurlijk vrij klein. Zo kom ik uiteindelijk bij mijn onderwerp deze mensen zijn cultuurfreaks 1 dag geen museum gezien dan is je dag verpest, 1 dag geen mooie gevel gezien dan moeten we maar naar een kaasmakerij, enz... Volendam had ik ook voor ze petto en ja ze vonden het te gek! De huisjes aan De Dijk, de winkels, de haven, het was toevallig allemaal aanwezig die dag, hoe is het toch mogelijk. Alleen geen rijen tanks maar bussen en i.p.v. militairen, toeristen op de dijk. Gerookte paling (ik heb zelf nooit gerookt dus ik weet niet of dat smaakt) ze bleven er bijna in zitten! Zitten deden we ook in een café aan of op de dijk. Opeens herinnerde ik mij dat ik als trainer van o.a. Edwin de boer en Mike Ruska regelmatig in Volendam geweest ben om met hun te trainen in de plaatselijke club Atlas. Ik moet jullie toch een komisch voorval vertellen over wat mij daar is overkomen. De club telde of telt 2 doucheruimtes die schijnbaar om de week werden gewisseld tussen de dames en de heren. Waarschijnlijk omdat de een mooier en groter was dan de andere. Na de training ga ik douchen en stap tot mijn verbazing in een volière, ik bevond mij opeens tussen allemaal 'roodborstjes". De spelregels van de club niet wetende was ik dus op de verkeerde (noem dat maar verkeerd) week de damesruimte binnen gegaan. De reactie van de dames was er één van totale kalmte en mij werd gevraagd of ik daar wilde douchen en zo ja dan mocht dat geen probleem zijn! Nadien ging mijn vrouw altijd mee als ik weer in Volendam moest zijn om me de weg te wijzen!? Mike, Edwin en ook hun vrienden van toen waren top in sport maar ook een "innemendheid". Deze innemendheid werd regelmatig aan die dijk getoetst en beproefd. Mike Ruska was en is de zoon van. Jawel die grote judoreus. Hopelijk gaat het zijn vader beter, want die heeft een tijd geleden een lelijke gezondheidsoptater gehad. Mike, twee meter in het vierkant en zijn flitsende schaduw Edwin kon daar drie keer in. Maar squashen konden ze en waren heel fit. Ik herinner me dat ze regelmatig met een groepje goede wielrenners de wegen in Noord Holland af jakkerden. Ik hoop dat het ze goed gaat. Ik heb er een dijk van plezier aan beleefd in elk geval. Tijdens het schrijven van mijn verhaaltje krijg ik een mailtje van vriend Jeroen Baneman over Mike Ruska (is dit toeval lieve lezertjes ????????) dat ie zich aan het ontpoppen is als goeie wielerveteraan in een Edammer wielerploeg en allang niet meer squasht door een knieprobleem............. Als je dat verhaal wilt lezen kan dat hier: http://www.nieuw-volendam.nl/index.php?nid=8938 Roel Tolner
|
|
Squashweb.nl
De internet pagina voor Squash in Nederland
