Na Marc Reus, die vorig jaar noodgedwongen squash op een lager pitje heeft moeten zetten, worden er opnieuw twee jonge talenten geconfronteerd met langdurig blessureleed. Is dat toeval? Stelt squash anno 2008 te hoge eisen aan het lichaam van onze toppers? Of is het puur pech?
Tijd voor een gesprek met Sebastiaan Weenink (herstellende van een gedisloceerde knieschijf) en Margriet Huisman (geconfronteerd met de gevolgen van een overstrekte knie).
In de eredivisiewedstrijd tussen Beverwijk en Apeldoorn raakte Sebastiaan Weenink ernstig geblesseerd. Totaal onverwachts. "Ik speelde lekker, stond 2-1 en 3-1 voor en maakte voor mijn gevoel een hele normale beweging. Ik stapte uit met rechts en terug met links toen ik plotseling de knieschijf weg voelde schieten", zo beschrijft 'de patiënt' het voorval. "Vanuit het publiek dacht men dat ik weg wilde duiken om een stroke te voorkomen, maar dat gevoel had ik zelf absoluut niet". Als geluk bij een ongeluk bleek er een dokter aanwezig, gyneacoloog weliswaar maar dat maakt in zo'n situatie dan weer niet zo heel veel uit, die de knieschijf ter plekke terug kon plaatsen. "En ik dacht eigenlijk wel weer door te kunnen spelen, maar de fysio die ik later sprak vertelde toch wel heel duidelijk dat het een zware blessure is". Niet alleen het weefsel rond de knieschijf raakt zwaar beschadigd, ook de banden zijn langere tijd zwaar uitgerekt. Een uitzonderlijke blessure. Niet alleen voor Sebastiaan zelf, die eigenlijk zelden met blessureleed te maken heeft. Ook voor de medici is het een raadsel hoe de knieschijf op zo'n eenvoudige manier van zijn plaats gaat. Als het al voorkomt, is daar veel kracht voor nodig. Na een bezoek aan doktor Heijboer in Rotterdam is er definitief drie weken gips geplaatst om het gewricht en het weefsel rust te geven voor herstel. Daarna begint de revalidatie die zeker drie tot vier maanden zal gaan duren. "Ik wil echt goed op krachten komen. Veel en hard trainen, uiteraa
rd binnen de mogelijkheden. Zodat ik in ieder geval weer met 100% vertrouwen in mijn knie de baan op ga", geeft Sebastiaan aan terwijl hij nu nog elke dag zijn ingegipste been ziet slinken. "Dat gaat inderdaad heel hard ja. Maar ik hoop dat de spieren zich ook wel weer snel herstellen!"
De blessure van Margriet Huisman was tot voor kort een stuk raadselachtiger. Ze had weliswaar al langere tijd klachten aan haar achillespezen, maar dat uiteindelijk een beknelde zenuw in haar knie de oorzaak was, verraste iedereen. Een geirriteerde en daardoor opgezette spier blijkt al langere tijd een zenuw in haar onderbeen te beknellen. Een verdoofd gevoel en vooral sterk verminderde kracht waren het gevolg. "Nu ik weet wat er aan de hand is, voel ik bij mijzelf in ieder geval een stuk meer rust. Ik weet nu tenminste wat ik wel en niet moet doen. En uiteraard vind ik het fijn om te weten dat de zenuw nog kan herstellen en ik daarna weer rustig kan opbouwen met trainen. De verwachting is dat het nog wel zo'n 4 maanden duurt voordat de zenuw hersteld is. Tot die tijd word ik ingetaped zodat ik mijn knieeen niet meer kan overstrekken. Gelukkig hoef ik niet volledig te rusten. Ik mag nog wel mijn bovenlichaam trainen, aquajoggen, pilates, fietsen en core-stability, dus ik hoef niet stil te zitten".
Uiteraard wensen we Margriet en Sebastiaan een voorspoedig herstel toe!