Het is woensdagavond, 21.30 uur, wanneer wij directeur Frank van Loon hartelijk bedanken voor het interview, waarop Frank antwoordt: "Het was zeer aangenaam om dit interview met jullie te doen. Ik keek ernaar uit, maar het is zelfs leuker dan ik dacht. Ik geloof ook niet dat ik eerder een interview aan de media heb gegeven, tot nu toe."
door Jeroen Baneman & Marina Kooistra
Een Belgische directeur bij Squash Bond Nederland. Squash je zelf eigenlijk ook? Doe je dat dan in Nederland of in België? Wat was je eerste kennismaking met squash en wanneer was dat?
Mijn eerste kennismaking met squash was in 1980. Met een paar studievrienden speelden we op van die oude banen met een stenen achtermuur bij Leijsdream te Roosendaal. Ik weet nog dat ik met een klein houten Pinquin racket speelde, dat heb ik nog steeds. Tegenwoordig speel ik wekelijks met oud-bestuurslid Meindert Visser bij Victoria in Rotterdam en sporadisch in België.
Squash was één van de basis sporten die ik vanaf 1980 –met wisselende successen- heb beoefend. Bij behoefte daaraan ben ik ook training gaan geven en later heb ik me als coach aangesloten bij een nationaal coach platform voor de sector squash. Eind jaren 90 heb ik een regio trainer ondersteund, een regio opgebouwd en wat later ben ik als regiocoördinator bezig geweest.
Er is in Nederland een aantal initiatieven ontplooid om buiten Squash Bond Nederland om competities op te richten. Euregio Squash en de Brabantse competitie zijn hiervan voorbeelden. Wat vind je van deze wilde competities? Wat moet er volgens jou gebeuren om één landelijke competitie te krijgen en denk je dat dat ook weer gaat gebeuren?
De reistijden waren in bepaalde regio's groot en soms terecht, soms onterecht ontstonden er klachten over de reguliere competitie van Squash Bond Nederland. Een daaruit ontstaan initiatief is Euregio Squash. Zij voorzien enorm toegankelijk in de behoefte van die mensen. De Brabantse competitie is ook één van een aantal andere initiatieven. Die komen uit een ondernemersvisie zonder voldoende feitelijke onderbouwing. Ik denk dat het best mag gebeuren dat de leden nadenken wat en hoe een bond activiteiten organiseert. In de Randstad is er niet direct een behoefte dat iemand anders dat gaat overnemen. De dekking is goed, de reisafstanden zijn acceptabel, de kwaliteit is in voldoende mate aanwezig. Zeker in de nieuwe structuur waarbij het eigenlijk niets meer kost. De meeste teams buiten de Randstad worden gevuld met mensen die voor de fun squashen. Moet je daar alle regels voor in stand houden of kan daar een orgaan, zoals Regiopoules en Euregio dat zelf regelen? Daar is niets mis mee. Ik denk wel dat we goed moet nadenken over de continuïteit. Er moet opvolging zijn voor de oorspronkelijke initiatiefnemers. Het zou bijvoorbeeld heel leef- en werkbaar zijn als we een verschil weten te maken in een competitie tot promotieklasse en daar boven. Daar boven zijn regels veel belangrijker dan in de lagere klassen, waarbij de fun behoefte veel groter is. Dat zijn ook fitte mensen die misschien wel twee of drie wedstrijdjes op een avond willen spelen. Je kunt natuurlijk allerlei vormen bedenken die voldoen aan die behoefte. In die setting moet eens een keer breed nagedacht worden. Nogmaals, moet de bond dat organiseren? Ik denk dat die faciliteit in de nieuwe automatisering makkelijk aangeboden kan worden. Met regiopoules is iets opgestart waarmee we webbased kunnen afstemmen om te gaan squashen. Dit initiatief moet steeds worden voorzien van nieuwe impulsen of een continuering van dat verhaal. Ik denk dat Squash Bond Nederland sterk moet zijn in het aanbieden van faciliteiten op dat niveau en de eredivisie als top spectrum moet gebruiken.
Zie je daarbij dan ook een andere kostenstructuur?
De bedoeling was om die vraag voor te leggen aan de leden in de ALV. Ik hoop dat in een rondvraag nog wat tijd geboden wordt om dat te toetsen. De structuur van de bond hoeft niet te veranderen als er meer moet gebeuren op het niveau van competities, spelers en teams. Dat zit straks allemaal in een automatiseringssysteem. Er is gesproken over een structuur waarbij ook aan de goodwill zijde het nodige moet gebeuren. Laten we eens twee jaar zo'n competitie bestaan waarbij alleen de deelnemers lid zijn. Het centrum heeft verder met ons niets te maken en wij hebben met het centrum niets te maken. Die kunnen dan zien dat het op zich aardig geregeld wordt. Na twee jaar evalueren en met betrokken centra afspraken maken over gefaseerde toetreding kan haalbaar zijn.
Is hierover ook al gesproken met bijvoorbeeld Euregio Squash?
Met Euregio Squash is gesproken om spelers mee te kunnen laten doen met de individuele ranglijst, maar dat is heel informeel gebeurd. Met De Brabantse Competitie is inhoudelijk gesproken over de structuur die ik net schetste. Via mail heb ik begrepen dat zij er niet afwijzend tegenover staan.
Het komt er dus op neer dat je heel flexibel omgaat gaat met de lagere regionen van de competitie tot aan de promotieklasse. Als je dat in detail zou bekijken stel je bijvoorbeeld een bepaalde periode open zodat er vier tot zes wedstrijden gespeeld moeten kunnen worden en aan het eind van de periode wil je gewoon die uitslagen hebben.
Inderdaad. Ik denk ook wel dat dat moet kunnen als je het weet te communiceren naar al de deelnemers. Iedereen snapt uiteindelijk toch, dat je op dat niveau best zonder allerlei regels moet kunnen spelen.
In 2000 nam je het stokje over als directeur van Squash Bond Nederland. Kun je iets vertellen over hoe het met de Bond ging toen jij het roer over nam?
Achteraf terugkijken kan het beeld enigszins vertekend zijn. In het voorjaar van 2000 is een aantal medewerkers van SBN vertrokken. Een office manager, financieel medewerker en Marc als directeur. De technisch directeur was al iets eerder weg. Ineens ontbrak er een aantal sleutelfiguren. Dat had te maken met de situatie waarin SBN op dat moment verkeerde, hoewel dat op dat moment voor nog weinig mensen inzichtelijk was. De toenmalige penningmeester is, om kosten te besparen, op de stoel van de directeur gaan zitten. Als regiocoördinator had ik al een paar keer geadviseerd over het beleid rondom breedtesport en midden september 2000 riep de penningmeester mijn hulp in om voor oktober een beleidsplan omtrent breedtesport op te stellen.
Terugkomend op hoe SBN er op dat moment uit zag. De penningmeester als een soort interim directeur, overwegend ongecontroleerde autonome functionarissen op het bondsbureau, een onbekende situatie op het gebied van beleid en financiën en een bekende situatie over de waardering van de achterban; zwaar negatief op z'n zachts gezegd. En een heel zwaar bestuur.
Zwaar in welk opzicht?
Alle figuren hadden een reeds bewezen historie binnen hun werkveld. Vanuit mijn perspectief was het een sterk bestuur op basis van persoonlijke competenties.
Hoe kan het dan dat er ondanks al die competentie geen waardering was van de achterban?
Al die jaren, tot op heden zelfs, is het op kleine momenten na niet gelukt om te communiceren met de leden en een constructieve dialoog met elkaar te voeren. Het gaat altijd zo dat het bestuur van mening is ‘dat het zo moet' en de anderen zijn dan per definitie de oppositie en zeggen “Nee dat willen wij niet.” Dan ben je elkaar in een vergadering al heel snel kwijt.
Een kennelijk zo competent bestuur heeft een behoorlijk groot negatief eigen vermogen en is niet in staat om met de ALV te communiceren. Hoe competent zijn ze dan eigenlijk?
Ik denk dat je moet kijken naar de constructie waaruit zo'n vereniging bestaat. Hierbij is een Algemene Ledenvergadering het hoogste forum. Ik vind dat een twijfelachtig apparaat. Het is een systeem dat niet eenvoudig in staat is om met elkaar één richting te kiezen. Sterker nog, het werkt in de hand dat er (tegen)partijen gevormd worden die dan een naam krijgen: “Het Bestuur” en “De Leden.”
Alleen competente bestuurders is dus niet genoeg, er moet ook iets aan de structuur gedaan worden. Hoe moet deze er volgens jou uit zien?
Ik denk dat er op het niveau van ledenberaden en werkgroepen heel breed met alle partijen die iets willen van de sport gecommuniceerd moet worden. Deze werkgroepen worden gevormd door mensen die nauw betrokken zijn en zouden ook voor een deel bepalend moeten zijn. Dat moet wel in de totale structuur passen, het moeten niet allemaal losse entiteiten worden. De werkgroepen, vertegenwoordigd door één woordvoerder, zouden regelmatig verenigd moeten worden in een bijeenkomst. Daarboven zie ik een soort Raad van Toezicht als coördinerende entiteit. Dit toezichthoudend orgaan kan zo de mening van de leden een aantal keer per jaar toetsen. Dan krijg je een Algemene Ledenvergadering die met die kennis van zaken kan zeggen, “Ja dat is de richting die we op willen.” Deze structuur zou natuurlijk nog wel gedefinieerd moeten worden, maar ik denk dat we met deze structuur de meeste kans van slagen hebben om iets te bereiken met squash dat we met z'n allen willen.
Het was dus niet best gesteld met Squash Bond Nederland. Hoe ben jij bij Squash Bond Nederland in beeld gekomen als directeur en heb je met het oog op de solvabiliteitsproblemen een bepaalde missie meegekregen bij je aanstelling?
In november 2000 heb ik ja gezegd op het verzoek van het toenmalig Bestuur. In eerste instantie was het de bedoeling dat het beleid dat aanwezig was doorgevoerd zou worden. In oktober / november was de financiële situatie ongeveer ƒ 70.000 negatief en naar verwachting zouden we 2000 afsluiten op ƒ30.000 negatief. Mijn missie was reorganisatie op het bondsbureau zo dat het zich kon blijven manifesteren als zodanig. De hele financiële situatie was wel aan de orde, maar marginaal.ƒ30.000 is natuurlijk een nihil bedrag op een totale begroting van ƒ1.500.000. De omvang van de financiële problemen was toen nog niet bekend, dat kwam in 2001. Na een heel gesteggel met de toenmalige accountant is de keuze gemaakt om over te stappen naar een andere accountant. Toen kwamen de lijken uit de kast. Na dat kalenderjaar bleek er een droevig negatief eigen vermogen van ruim ƒ300.000.
Het oplossen van deze financiële situatie werd automatisch mijn secundaire opdracht. Secundair in het karakter van de tijdsgeest maar absoluut primair in het hele activiteitenspectrum dat dan volgt. Daarna worden er allerlei keuzes gemaakt waar veel over te zeggen valt. De populariteit van een reorganisatiemanager is helaas vaak negatief.
Wat zijn de meest impopulaire beslissingen die je als bondsdirecteur hebt moeten nemen?
Naast zakelijke beslissingen, waarvan er een aantal de sport raakt en derhalve niet altijd aangenaam zijn, liggen sommige beslissingen op het menselijk vlak. Medewerkers die vaak al jaren met veel passie bezig zijn - niet gekaderd - niet gestructureerd- soms in functies die eigenlijk niet meer houdbaar waren - in een situatie welke op het gebied van visie nog niet geheel is benoemd en ontwikkeld moet worden. Met die mensen moet je dan een proces in waarin ze een bepaalde kant op moeten. Voor nieuwe functies heb je andere competenties nodig. Wanneer die niet aanwezig zijn kun je samen proberen die te verwerven. Helaas heeft dit ook moeten leiden tot het nemen van afscheid van mensen die eigenlijk best oké bezig waren. Er is geprobeerd mij buiten spel te zetten via het bestuur en de dwang van Algemene Ledenvergaderingen, van alle mogelijkheden gebruik makend. De strijd raakt dan snel verhard en het is droevig wanneer dat moet gebeuren. De rechtzaken, de persoonlijke issues die dan optreden, schade die mensen dan oplopen. We hebben altijd geprobeerd dat te voorkomen, maar daar heb je er twee voor nodig en dat is niet altijd gelukt. Dat is heel jammer vind ik persoonlijk.
Het was een nieuwe ervaring om in een bestaande organisatie –vereniging- te stappen met allerlei belangen, een relatief groot budget om jaarlijks allerlei activiteiten mee uit te voeren, passend in een structuur van NOC-NSF sportbeleid in Nederland en ook nog internationaal georiënteerd. Om dat te herijken en dat sturing te geven is vreselijk leuk. Dat vind ik nog steeds. Dat is een ervaring die ik heb gekregen. Er zijn ook momenten geweest dat ik dat niet als zodanig zag omdat er dan dingen gebeurde die zo prominent waren dat je daar twijfels over zou kunnen hebben. Maar doorgaans was dat wel de rode draad die tot op heden een effect heeft.
Hoe is dat voor jou persoonlijk, want jij bent steeds de brenger van het slechte nieuws?
Ik ben zo ingesteld dat ik dat niet leuk vind, maar iemand moet het doen en ik heb er geen problemen mee het te doen. Dan praten we over de zaken die net benoemd zijn. Het zijn de minkanten van het hele verhaal, deze heb je wel nodig om de pluskanten te kunnen waarnemen. De focus moet toch als het enigszins kan blijven liggen op de positieve richting en dat negatieve hoort er nou eenmaal bij. Je hebt die polen nodig om een balans te krijgen.
Ervaar je dat nog steeds zo als je dan opeens je naam in de krant ziet staan?
Dat is moeilijk. Er bleek daar niet altijd sprake van journalistiek. Ook het op de man spelen is onaangenaam. Het doet me goed daar zelf niet aan toegegeven te hebben. Sport is nu eenmaal iets waar veel passie in zit. Helaas is het de passie die sprak en minder het verstand. Echt verwijten doe ik het niet.
In 2002 is er een onderzoek geweest naar de rol van de directeur bij Squash Bond Nederland. Nu wordt er weer gesproken over de machtspositie van de directeur. Hou je eigenlijk van de Nederlandse squash maatschappij? Of heb je er een gezonde haat - liefde verhouding mee?
Houden van vind ik moeilijk om in zo een context te gebruiken, maar ik vind de Nederlandse squashmaatschappij de meest tot mogelijkheden beschikkende maatschappij binnen de sector sport. De sector sport is een eerste keuze, die is leuk om in te functioneren. Squash is zo vooruit strevend en kan zo bepalend zijn in die sector sport dat dat een heel goed gevoel geeft. Dat staat wel haaks op alle persoonlijke aanvallen die daar steeds dan uit volgen. Die zijn niet leuk. Dat kan alleen maar gehandhaafd worden met een soort zwart/wit integriteit. Ik praat wel met zoveel mogelijk mensen, maar mensen die werkelijk mij persoonlijk of de zaak schade gebracht hebben, daar probeer ik dan ook echt afscheid van te nemen. Daar communiceer ik niet meer mee en die laat ik geen rol meer spelen in het verhaal. Dat zorgt ervoor dat ik het vol kan houden. Haat / liefde is een verhouding die ik liever niet gebruik. Ik gebruik liever regels, logica, passie en verbinding. Het zoeken naar een balans in die situatie vind ik gezond.
Het onderzoek was een nawee van een ALV in die tijd. Eén van de mensen uit het toenmalige zware bestuur sprong in de bres voor één van de medewerkers van Squash Bond Nederland. De positie van die medewerker stond onder gepaste druk en een positie van een andere collega stond onder een iets grotere druk. Daardoor werd door deze medewerker een activiteit geïnitieerd buiten de reguliere structuur om met een voor mij tot op heden niet bekende insteek van dat ene bestuurslid.
Ging de kritiek over de maatregelen die jij trof? Of de stijl waarop jij dat deed?
Ik denk een combinatie. Ik weet zeker dat het was over de maatregelen omdat daar een aantal facetten in zat waar men het niet mee eens was. De stijl inherent, wat mij betreft een aantal keuzes die je moet maken. En daar was men het niet mee eens.
Is er naar aanleiding van die brief die bij het bestuur overhandigd is een onderzoek gekomen?
Nee, uiteindelijk heeft dat geleid tot een ALV waarna een bestuurslid diende te vertrekken. Tijdens die vergadering is toegezegd dat er zorgvuldig gekeken zou worden naar wat er gebeurd was. Of ik een goede lijn ingezet had en of men daarmee kon leven. Er is toen wel een onderzoekscommissie samengesteld.
Heeft dat onderzoek jou schade toegebracht?
Nee, er werd bevestigd dat de lijn goed was. Wat ik jammer vond was dat als we uit de problemen waren dat we dan marketing technisch een aantal activiteiten moesten ondernemen en dat het dan zo zou zijn dat ik niet de juiste persoon hiervoor was. Dat vond ik een wat lose opmerking omdat het onderzoek helemaal niet op basis van marketing maar op basis van economie plaats had gevonden. Het is typisch Nederlands om niet na te kunnen laten een dor stuk gras te benoemen. In groen gras zitten namelijk allerlei nuances en kleuren, maar daar moest iets heel specifieks –de marketing technische activiteiten- nog benoemd worden. En dat vond ik jammer, want als dat niet gedaan was dan had het niet de aandacht afgeleid van datgene van waar het eigenlijk over ging.
De European Team Championships en de World Women Team Championships werden binnen het tijdsbestek van één jaar in Nederland georganiseerd. Kennelijk is er weer ruimte om de hand af en toe van de knip te halen. Gaat het weer beter met Squash Bond Nederland?
Ik ga die vraag twee keer beantwoorden. Eén keer in het verleden - een paar maanden geleden- en één keer nu.
Op basis van het verleden: ja, het gaat heel erg goed met Squash Bond Nederland. Er is een positief saldo, we hebben een aantal reserveringen weten op te nemen die op basis van historie ook toegevoegd kunnen worden aan het eigen vermogen, wat dus een positieve invloed kan hebben op een aantal activiteiten. Wat we de komende tijd van de bond verwachten is in december een World Open en in het begin van volgend jaar weer een EK, ieder jaar een groot internationaal evenement van het niveau WK of EK in de diverse disciplines, een EK junioren en een Dutch Open, de toevoeging van andere competities. De mogelijkheden om met nieuwe media te ontwikkelen, waarvan regiopoules er één van is. Daar hadden we overigens een veel actievere rol in kunnen hebben als dat iets later aangeboden was, ook financieel. Op het niveau van topsport: ondersteuning van de topsporters. We zijn nu brons en zilver op het EK, je zou altijd een medaille moeten kunnen halen op een EK met de teams die er nu zijn. Dit willen we in de toekomst natuurlijk ook, dus zouden we de jeugd hierin financieel willen ondersteunen. En als laatste zouden we de media in kaart willen brengen of daar activiteiten in willen ondernemen omdat squash in de media een brug kan slaan naar een verhoogde vraag voor baaneigenaren. Van de baaneigenaren wordt ook best het één en ander gevraagd. Ik denk aan de investering op sporttechnisch kader. Die hebben ze nu in huis en vaak wordt daar geen investering in gedaan en het zou als voortrekker voor de multifunctionele sector bij Squash Bond Nederland liggen om die rol wel te vervullen. Multidisciplinair met alle partijen die daar inzitten en dat geldt voor de horecabond die daar in mee wil werken tot aan de fitnessbranche in Nederland, maar ook met een interactie tussen die disciplines, want de meeste mensen willen wel iets, maar na een tijdje willen ze weer wat anders. In een multidisciplinaire omgeving kan dat heel makkelijk aangeboden worden, maar moet je wel de moeite ervoor doen. Die voortrekkersrol willen we ook vervullen.
In de actuele situatie is er geen ruimte meer om de hand van de knip te halen, omdat het heel erg onduidelijk is waarheen we nu gaan. Het gebrek aan activiteiten van het bondsbureau op het moment zorgt ervoor dat er een zorg is voor de financiële positie van Squash Bond Nederland in het najaar van 2005 dan wel in het voorjaar van 2006. Afhankelijk van wat er gebeuren gaat wordt er beleid gevoerd. Er is ook zorg over of de subsidiepartners ons nog wel op dezelfde manier weten te waarderen na de activiteiten die nu plaatsvinden.
Over welke activiteiten heb je het dan?
De actuele voorzitter is nu bezig om met allerlei partijen te praten, met een persoonlijk doel, neem ik aan, om mij zo snel mogelijk te zien verwijderen uit de squashmaatschappij. Dat zou best kunnen betekenen dat daardoor een ander inzicht ontstaat bij onder andere de subsidieverstrekkers. Maar ook bij de baaneigenaren en andere partners. Op het moment dat je bij een baan exploitant aankomt met een eenzijdig verhaal over een organisatie waarover die persoon altijd al twijfels heeft gehad, dan zijn negatieve gevoelens uit het verleden snel weer terug. Ook al was het vertrouwen voor een deel hersteld, helemaal weg is het niet. Mochten we straks toch in die dialoog willen treden met die exploitant moet je weer opnieuw door dat hele proces heen. Je moet weer twee of drie keer extra binnenkomen om uit te leggen dat hetgeen er nu afgebroken wordt, wel degelijk goed was. Maar is dat überhaupt nog wel haalbaar als je naam zo door het slijk gehaald wordt? Of kunnen mensen daar doorheen prikken? Zonder de baaneigenaren gaat het gewoon niet lukken om die beweging te maken.
Wat kunnen we de komende tijd van Squash Bond Nederland verwachten?
Ik denk voorlopig heel weinig. De BLV van de 25 ste zal iets opleveren. Op Squashweb zijn drie scenario's geschetst. Optie één is dat het bestuur helemaal vertrekt. Dan komt er neem ik aan een interim bestuur dat zich in zal moeten inwerken en visie moet ontwikkelen als ze die nog niet hebben. Dat duurt dus maanden en in die maanden gebeurt er in beginsel nog steeds niets als de issue blijft dat ik te veel controle zou hebben of te veel macht.
Als de voorzitter weggaat en de rest van het bestuur blijft, dan is er een organisatie die geen voorzitter heeft. Er is niet geagendeerd dat er de 25 ste een nieuwe voorzitter gekozen moet worden dus er is dan statutair één bestuurslid te weinig. Dat kun je wel weer oplossen door daar een tijdelijke voorzitter aan toe te voegen die dan voor de ALV toezicht houdt, maar dat kan bijna alleen maar met een unanieme stem anders is het statutair niet correct. Dus als iemand vervelend wil doen blokkeert die dat met één stem. Ook dat levert een situatie op die maanden gaat kosten om ergens te komen. Het bestuur zal dan ook nauwlettend in de gaten gehouden worden om te zien hoe ze met die gekke Van Loon omgaan. Weten ze die dan wel in de klauwen te houden? Of vinden we met z'n allen nu ineens dat het allemaal goed gegaan is zo? Want daar is nog geen woord over gesproken.
Ja en dan hebben we nog de mogelijkheid dat Simon Vollers daar blijft zitten en de rest van het bestuur opstapt. Daar kan ik eigenlijk geen positieve uitspraak over doen. Die zal zijn eigen groep om hem heen halen die zich dan bezig gaat houden met het doen afvloeien van de directeur. Dat levert onhandige en tijdrovende activiteiten op wat allemaal ten nadele van SBN en absoluut ook voor de sport is.
De kansen om squash commercieel te exploiteren zijn nog wel aanwezig, maar als die niet spoedig ingevuld gaan worden is het te laat. Dan is het tij gekeerd, dan betekent dat je te lang niets doet en dan zijn de maatschappij en andere grote en financieel draagkrachtige partijen als de KNLTB je allang aan het inhalen. Het is een ronduit lachwekkende zaak op dit moment.
Wat is volgens jou de beste uitkomst?
Om eerlijk te zijn weet ik dat niet precies. De beste uitkomst is denk ik dat er voldoende tijd is om een pleidooi te houden naar oprecht betrokkenen, mensen in de squashmaatschappij. Dat er een haalbare structuur gepresenteerd wordt en dat er mensen opstaan in die vergadering en dat ze met de voorzitter, met het actuele bestuur of helemaal op zichzelf dat weten te initiëren in een enorm korte tijdsspan. Ik zie dat niet gebeuren. De factor tijd is natuurlijk na de 25 ste juli redelijk beperkt. Daarnaast is het een hele complexe materie. De behoefte om dat soort documenten door te nemen en daar een visie over te ontwikkelen los van een eigen belang is helemaal niet zo groot bij de meeste aanwezigen op een ALV.
Heb je het dan over de beleidsstukken die gemaakt moeten worden voor de subsidieaanvragen?
Dat is maar terzijde. Wat het belangrijkste is, is dat je het met elkaar eens bent over waar we heen gaan en dat we dat met vereende krachten uit gaan voeren. Dat er een structuur ontstaat dat zegt: “Dit is wat we willen en daar willen we heen”. Dat moet iemand gaan doen en daar is een rol weggelegd voor het bondsbureau. We hebben dan een aantal mensen als klankbordgroep nodig. Onder andere om te kijken of het wel goed gaat. Daar moet intensief mee samengewerkt worden. Het zou heel prettig zijn als dat een keer weet te ontstaan. Opnieuw is dat een pleidooi voor een eventueel gewenste structuur vanuit mijn perspectief. Ik zie ook nog niet zo snel een andere mogelijkheid.
Het Bestuur zegt: “We kunnen niet met Simon verder” en Simon zegt: “We kunnen prima samen verder als de oorzaak van het conflict maar aangepakt wordt: de machtspositie van de directeur moet beperkt worden.” Hoe kijk jij er eigenlijk tegen aan?
Alle drie de partijen zijn klaarblijkelijk een probleem anders is er geen issue. De voorzitter parasiteert in deze en dat is hem wijtbaar. Er is al veel eerder dan zijn aanwezigheid binnen het actuele bestuur gespeeld met woorden als transparantie. We moeten ervoor zorgen dat dat helder is en niet steeds een discussie hebben dat er te veel controle of macht bij één individu ligt. Daar moet je vraagtekens bij zetten, want waarom is dat verkeerd dan? Gebeurt er dan iets dat we met z'n allen niet willen? En wat willen we dan met z'n allen? Aannemend dat dat dan anders moet, dat is namelijk al ruim voor het aanbreken van kalenderjaar 2004 geroepen. Begin 2004 hebben de eerste stappen ook karakter gekregen, dat zijn de procedures genoemd. 90% van de organisatie kun je vervatten in procedures. De kalender is een breekpunt daarin. Voor het EK bijvoorbeeld staan een aantal gegevens vast: er moet kleding en sponsoring geregeld worden, de inschrijving moet plaatsvinden, de betalingen, er moet subsidie aangevraagd worden. Dat zijn allemaal dingen die je kunt benoemen en waarvan je kunt vaststellen wanneer ze moeten plaatsvinden. Voor de wedstrijdsport geldt hetzelfde, voor het maken van het beleid, voor het hebben van een ALV, voor het voeren van de bestuursvergaderingen. Dat kun je allemaal in procedures vervatten, dat is wel even wat werk, maar als je die dan hebt dan heb je een draaiboek procedures waarin alles staat beschreven. Dat is de organisatie SBN en het is ook niet meer dan dat. Die additionele 10% is dan visie. Waar ga je heen, klopt alles wat in het draaiboek staat nog of moet dat geactualiseerd worden? Er moet een vorm van leiding aan gegeven worden. Dat hele proces was al ingezet. Tijdens de eerste vergaderingen van het bestuur meldde de voorzitter regelmatig “Ik ga dit zo doen.” Er is toen als heel snel gezegd: “Laten we nou eens afstemmen wat we gaan doen met elkaar en hoe gaan we dat doen.” Er bleek dat niet alleen bij de voorzitter maar bij de meeste van de bestuurders niet voldoende kennis aanwezig was om gefundeerde uitspraken te kunnen doen over bepaalde onderwerpen. Het inlezen en inleven in SBN kostte veel tijd en het gebrek aan visie leverde vele onzinnige bestuursvergaderingen op. Daar is op enig moment een eind aan gekomen waarbij Simon zich afmeldde als voorzitter. Van mij uit is toen een pleidooi gehouden dat zijn terugtrekking om de verkeerde reden was. Ik heb hem gevraagd erbij te blijven en het proces gezamenlijk in te steken. Daar is positief op gereageerd, en vervolgens vindt er een hele korte periode van een paar weken plaats waarbij er binnen het bestuur een bijna hele open dialoog plaatsvindt. Helaas gevolgd door eenzelfde houding van de voorzitter als daarvoor. Dit leverde allerlei spanningsvelden binnen die groep op waardoor ze nu nog steeds tot niets komen en waardoor besturen van SBN op dit moment tot niets leidt. De voorzitter voert steeds aan dat het gaat over macht. Het is niet zoals hij beweert dat ik dat ingebracht heb. Hij heeft een lectoraat gekregen over hoe het in elkaar zit met die spanningsbronnen, ego, geldingsdrang en eigen belangvelden. De voorzitter heeft daar naar geluisterd en er niets mee gedaan. Dat kabbelt dan maar verder en dan wordt het steeds vaker bevestigd dat hij van alles te zeggen wil hebben terwijl de rest van het bestuur het daar niet mee eens is. De rest van het bestuur wilde op de huidige manier verder gaan. Dat levert dan uiteindelijk de situatie op waarbij ik dan als druppel in de emmer wordt opgevoerd. Dan zegt de voorzitter dat ik teveel macht heb. Er moeten gewoon echt nog zaken uitgevoerd worden en als je het niet met elkaar eens bent over wat er nou wel moet zijn, ook al liggen er concrete voorstellen waar je nu met elkaar over kunt praten, dan pas ga je een democratisch proces in. Als je daar geen gevolg aan geeft, dan loopt dat een keer fout.
Wat mij betreft is de druppel dat de voorzitter op het EK vragen is gaan stellen aan een internationaal gezelschap omtrent zijn rol in een prijsuitreiking.
Hij had een rol in de hele prijsuitreiking, wilde toch meer spotlights en komt daar enkele minuten voor de prijsuitreiking opnieuw mee. Dat was voor mij de druppel. Als hij dat spel daar wil uitvechten oké, maar ik ga dat niet publiekelijk op een EK doen. Ik ben naar huis gegaan.
Wat vind je daarvan?
Iemand die zo graag een leidende rol in een organisatie najaagt moet weten waar hij over praat en zich bedienen van de juiste politieke, diplomatieke en communicatieve instrumenten. De persoonlijkheid van de voorzitter kenmerkt zich door een groot gemis aan deze competenties met alle gevolgen van dien.
Heeft het gebrek aan visie ook te maken met de overdracht van de vorige besturen?
Het bestuur dat voor deze groep aanwezig was bestond eigenlijk nog maar uit twee mensen,. Het bestuur dat daarvoor zat is in één keer helemaal afgetreden. Daarna is er een heel nieuw bestuur aangetreden waarbij er onderling al direct strijd was. Na een turbulente bestuursperiode bleven er nog twee bestuursleden over. Deze hebben inmiddels al wel enige jaren ervaring en zijn onbenoemd in het bijzondere resultaat dat Squash Bond Nederland toch heeft weten te halen. Ondanks dat is er door de huidige voorzitter nog nooit echt naar die twee mensen geluisterd.